Odrodzenie państwa polskiego po epoce zaborów przedstawiane jest najczęściej jako dzieło samych Polaków – taka wersja uczy młodzież postawy aktywności.
W związku z tym z kilku wydarzeń roku 1918 noszących znamiona przełomu w kwestii niepodległości polscy historycy wyeksponowali 11 listopada – dzień powrotu marszałka Piłsudskiego z niemieckiego więzienia do Warszawy. On symbolizował Polaków w walczących legionach, on uosabiał oddanie władzy przez stworzoną przez Niemcy i Austrię polską Radę Regencyjną w ręce Polaka, który Niemcom przysięgi wierności nie złożył. Takiemu – wcale nie oczywistemu – ustaleniu przełomu sprzyjały rządy piłsudczyków w przedwojennej Polsce, bo eksponowało ono zasługę Marszałka.
Jednak na sprawę odrodzenia można spojrzeć chłodniej w inny sposób.
5 listopada 1916 Niemcy i Austria okupujące ziemie polskie – dla zjednania Polaków - ogłosiły utworzenie Królestwa Polskiego, małego państwa, które po wojnie miało być sprzymierzone z państwami centralnymi. Było to trzecie w historii Polski królestwo; pierwsze, mieszkowe istniało w latach 966-1795; drugie, kongresowe – w latach 1815-1831; no i właśnie trzecie powołane w 1916. Akt utworzenia tego państwa polskiego odczytano między innymi na schodach kościoła Przemienienia Pańskiego w Garwolinie.
Do kierowania tym królestwem, do czasu wstąpienia na tron króla, powołano – jak to zwykle bywa pod jego nieobecność – regenta. Nie był to jednak klasyczny regent, ale pełniąca jego obowiązki trzyosobowa Rada Regencyjna. Kierując się zasadami polityki realnej obowiązki regenta pełnili godnie i rzeczowo książę Zdzisław Lubomirski, arcybiskup Aleksander Kakowski, i pan Józef Ostrowski. Ich siedzibą był Zamek Królewski w Warszawie.
Zasługi Rady Regencyjnej dla odrodzenia państwa polskiego są nie do przecenienia. Zorganizowała rząd, administrację, zaczątek sił zbrojnych – wszystko to pomogło wybić się Polsce na niepodległość.
7 października1918 Rada Regencyjna ogłosiła niepodległość Polski, wypowiadając posłuszeństwo Niemcom i Austrii znajdującym się w stanie rozkładu.
12 października Rada Regencyjna przejęła od Niemców władzę zwierzchnią nad wojskiem, a 25 października powołała rząd śp. Józefa Świeżyńskiego.
28 października Rada Regencyjna powołała generała Tadeusza Rozwadowskiego ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Rozwadowski ) – późniejszego zwycięzcę w Bitwie Warszawskiej - na szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. (W dniach wspomnianej bitwy marszałek Piłsudski przeżywał kryzys psychiczny i złożył na ręce premiera Witosa dymisję ze stanowiska dowódcy – premier nie zdążył przyjąć tej dymisji, a po głównym uderzeniu bitwy została ona wycofana).
11 listopada 1918 Rada Regencyjna przekazała w ręce marszałka Piłsudskiego władzę w państwie.
20 listopada socjalista Józef Piłsudski ogłosił, że powstające państwo polskie będzie rzeczpospolitą, a nie królestwem, i to jest niestety data kresu III Królestwa Polskiego. (Lata później - 12 maja 1926 Marszałek na drodze zamachu stanu obalił demokrację zagradzając drogę do władzy prawicowej narodowej demokracji, a pośrednio przyznając, że zniesienie monarchii było błędem).
W tym roku 7 października dla przypomnienia zasług władz III Królestwa Polskiego Kongres Nowej Prawicy (Janusz Korwin Mikke) organizuje demonstrację prawicy w Warszawie.
Wspomnienie Rady Regencyjnej uczy nas o korzyściach z cierpliwego wykorzystywania możliwości budowania Polski w zgodzie z interesem państw sąsiednich, na ile to możliwe – dla dobra własnego kraju. Przypomina także zalety monarchii, której nie należy mylić z władzą absolutną dyktatorów.
Andrzej Dobrowolski
Portrety
Dowódca Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Królestwa Polskiego – generał Tadeusz Rozwadowski ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Rozwadowski ). Autor największego zwycięstwa polskiego oręża, przewyższającego rangą zwycięstwo Jana Sobieskiego pod Wiedniem.
Jako dowódca armii legalnego rządu po przewrocie majowym został aresztowany przez piłsudczyków, a przed zwolnieniem prawdopodobnie celowo zakażony przez nich śmiertelną chorobą (zm.18.10.1928). Był najznakomitszym ze zniszczonych przez piłsudczyków patriotów. („Grzech przestaje się wydawać wymysłem, gdy czujemy na twarzy uderzenie jego estetycznej wulgarności. MD”- nieprawdaż?)
Propagandowe zakłamanie zasług odrodzenia Polski przez lewicę polega na absolutyzowaniu zasług Józefa Piłsudskiego i jego współpracowników, a przemilczeniu zasług polityków prawicy (m.in. Romana Dmowskiego).
Nie oznacza to braku wielkich zasług polskich socjalistów i bezgrzeszności prawicy – złem większym od zabójstwa prezydenta Narutowicza było to, że w negocjowanym przez polskich endeków Traktacie Ryskim wbrew Piłsudskiemu celowo zrzekali się oni na rzecz Rosji Radzieckiej ziem polskich sprzed 1772 (mińszczyzny i kijowszczyzny), bo bali się, że polonizacja nie ogarnie tak wielkich obszarów. Oznaczało to oddanie Ukrainy i Białej Rusi komunistycznym fanatykom: pożogę i śmierć cerkwi, kościołów, synagog, dworów, mieszczańskich miast i gospodarskich wsi.(Rozumujący konserwatywnie Król Polski nie pozwoliłby swym posłom na myślenie nacjonalistyczne).
Polska zawłaszczona absolutnie przez piłsudczykowskich pułkowników upadła 11 lat po śmierci Rozwadowskiego. Nigdy wcześniej w tysiącletniej historii nie znikła z mapy w 4 tygodnie – realnie rzecz biorąc była to nasza największa klęska w historii. (Rozbiory trwały 23 lata).
Wódz Naczelny marszałek Rydz Śmigły uciekł z terytorium kraju podczas trwania walk!
Gibraltarskimi egzekutorami emigracyjnego premiera Władysława Sikorskiego – zapewne na rozkaz brytyjskiego premiera - byli najprawdopodobniej piłsudczykowscy oficerowie WP – brzmi poważna hipoteza.
Tak schodziła ze sceny dziejów formacja piłsudczykowska.
Z perspektywy czasu nie dziwi, że kardynał Sapieha nie chciał pochówku Józefa Piłsudskiego na Wawelu. A przecież wiedział więcej niż my.
Czy średniowieczna cywilizacja wraz z instytucją monarchii to czas ciemnoty?
Średniowieczni chrześcijanie uznali uzurpatora Makbeta za mordercę prawowitego króla, a i on sam - będąc chrześcijaninem - cierpiał wyrzuty sumienia. Oto różnica – dziś polityczni mordercy uważają się za nadludzi i – dzięki propagandzie - są czczeni przez ogłupione tłumy jako dobrodzieje.
I jeszcze przykład z polskiego średniowiecza. Na skutek odmowy posłuszeństwa społecznego król Bolesław Śmiały musiał uchodzić z Polski po zabójstwie bp. Stanisława ze Szczepanowa, wypominającego mu złe postępowanie (m.in. publiczne poniżanie kobiet z rodzin opozycji przez przystawianie im do piersi szczeniąt – jakby były sukami). Nie zabito go – bo był pomazańcem bożym. Zakończył życie w klasztorze na Węgrzech, żałując za grzechy. AD
„Monarcha jest prozą monarchii, monarchista jest jej poezją”. MD
Plakat Rafała Olbińskiego „Macbeth” z galerii Niny Rozwadowskiej - www.galeriagrafikiiplakatu.pl
Wybrane scholia Mikołaja Davili - monarchisty
„Reakcjonista nie pragnie czczej restauracji przeszłości, lecz pożąda nieprawdopodobnego zerwania przyszłości z plugawą teraźniejszością.”
„Reakcjonista jest zwyczajnym patologiem. Ustala, co jest chorobą, a co zdrowiem. Lecz jedynym terapeutą jest Bóg.”
„Tradycja jest dziełem ducha, który z kolei jest dziełem tradycji. Kiedy tradycja zanika, duch gaśnie, a wizje, które urzeczywistnił, znowu stają się przyrządami.”
„Hipertrofia państwa bierze się z buntu, który zdetronizował pojęcie patrystyczne tegoż państwa, by wprowadzić na tron jego pojęcie demokratyczne. Skutek grzechu – demiurgiem przyszłej ludzkości.”
„Absolutyzm – intelektualny bądź polityczny – jest śmiertelnym grzechem przeciw metodzie hierarchicznej. Uzurpowaniem sobie - przez jeden z członów systemu – praw pozostałych członów.”
„Chrześcijaństwo nie rozwiązuje „problemów”: po prostu zobowiązuje nas do ich przeżywania na wyższym poziomie. Ludzie domagający się, by je rozwiązywało, narażają chrześcijaństwo na ironię, towarzysząca każdemu rozwiązaniu.”
„Ostatecznie tym, czego tak żarliwie bronimy i co z takim zapałem atakujemy, są stanowiska religijne.”
„Sprawowanie władzy jest niewinne tylko wtedy, gdy nie można się go wyrzec. Czyste ręce to te, które władze dziedziczą. Tłumy patrzą na uzurpatorów z podziwem bądź z przestrachem, ale padają na kolana jedynie przed świętym majestatem.”
„Ani bieda, ani bogactwo nie są kategoriami ducha. Bogactwo szlachetnej duszy i bieda szlachetnej duszy warte są tyle samo – tak jak bieda i bogactwo duszy pospolitej.”
„Wymagania honoru rosną wraz z rangą zobowiązań i plebejskiej duszy szybko zaczynają wydawać się zwykłymi ekstrawagancjami.”
„Dystans miedzy narodami, klasami społecznymi, kulturami, rasami nie jest niczym poważnym. Przepaść rozdziela umysłowość plebejską i umysłowość arystokratyczną.”
„Malowniczy strój rewolucjonisty niezauważalnie przybiera barwę surowego munduru policjanta.”
„W prawodawstwie demokratycznym reguła prawna nie ma wyższej mocy prawnej niż reguła przejściowego rozporządzenia.”
„Ludzkości – w jej wędrówce – nie obcierają pięt wyłącznie stare buty.”
„Zniesienie społeczeństwa hierarchicznego spowodowało Entfremdung [wyobcowanie]. W rzeczywistości jednostka wyobcowuje się w każdej działalności społecznej, której celem nie jest inna konkretna jednostka. W cywilizowanym społeczeństwie hierarchia ocala bezpośredni kontakt „twarzą w twarz” właściwy wspólnocie pierwotnej.”
„Wyłącznie wtedy, gdy piramida społeczna jest legalnie hierarchiczna, gdy nie jest zwykłym empirycznym rezultatem okoliczności społecznych, wyłącznie wtedy zwierzchnik jest nie ciężarem, lecz oparciem.”
„Temu, kto z niepokojem pytałby, co w obecnej sytuacji wypada czynić, odpowiedzmy uczciwie, że dziś przystoi tylko bezsilna jasność umysłu.”
Mikołaj Davila
Czy wiecie, że …
kontynuator tradycji Józefa Piłsudskiego – Jarosław Kaczyński kosztem swej rezygnacji ze stanowiska premiera doprowadził do marginalizacji działań kontynuatora tradycji Romana Dmowskiego – Romana Giertycha? Spór o idee trwa.
(portrety – Wikipedia)